Mee op de stroom

Jaren geleden zei een kennis dat ze niets meer van anderen las omdat het haar beïnvloedde en haar originaliteit  aantastte. Toen leek mij dat logisch, maar nu merk ik zelf weer hoe inspirerend  het lezen voor mij is. Terwijl ik lees over wat bepaalde inwijdingen met de schrijfster doen, voel ik de totaal andere inwijdingen die ik in voorbij jaren heb ontvangen weer door me heen stromen.

Haar en mijn gevoel daarbij verschillen niet zoveel wat mij duidelijk maakt dat je niet telkens andere inwijdingen nodig hebt om dieper in jezelf te komen maar dat het gewoon belangrijk is om af en toe op(be)zoek te gaan naar/bij je diepste zelf.

Even alle petten en maskers die in het dagelijkse leven ongemerkt weer in op zijn gedaan, afzetten en kijken hoe het er daaronder ook alweer uitziet.

Het lezen was voor mij het seintje om wakker te worden want ik maak(te) me zorgen om onze toekomst en dan is het belangrijk om na te gaan wat er dan mis kan gaan, waar die angst voor verlies van materie vandaan komt. 

Voor materiële dips zijn er altijd oplossingen gekomen op ons pad en vaak uit totaal onverwachte hoek, waarom dan nu angst voor de toekomst?

Gelukkig was het feit dat ik dit bedacht en het bewust doorstuurde naar mijn hartcentrum voldoende om de angst weg te nemen. Er is niets veranderd in de situatie, maar doordat mijn perceptie is veranderd kan ik ’s nachts weer als vanouds slapen als een roosje.

We worden geprikkeld om het heft weer in eigen hand te nemen en onze praktijk weer draaiend te krijgen door durven te zijn wie we Zijn en te beseffen dat we niet alles hoeven weg te geven, we mogen een wederdienst vragen. Dat die wederdienst ‘geld’ heet, maakt dat het me tegenstaat, maar zolang de wereld er nog op draait hebben we het gewoon nodig. Nee, heus niet veel maar wel voldoende zodat we in ieder geval een dak boven ons hoofd  en een gezonde hap op ons bord houden.

Een ding dat me daarbij helpt is wat mijn moeder altijd zei toen ze oud was en man en een kind had verloren: “het troost me dat we zo’n mooie tijd hadden als gezin, de beste jaren van mijn leven”.

Dan kijk ik terug en zie al die mooie dingen die ik en later wij hebben meegemaakt in ons leven en terwijl we nog lang niet oud zijn kunnen we ons daar in tevredenheid aan laven.

De liefde die we samen delen en waar we graag anderen in laten meenemen is ons levensdoel en daar blijven we dankbaar voor, ieder op eigen wijze maar wel samen mee op de stroom.