Entiteiten en zo

Vanmiddag was het weer eens zover, ik zat op mijn (meditatie)krukje witte wortel te verwijderen in een hardnekkige onkruidhoek in de tuin. 

Dat stuk is bedoeld als bloementuin, maar tot nu toe had het dat nog niet begrepen. 

Als mijn handen dan zo bezig zijn met het uittrekken van lange wortelstengels, telefoondraden noemt een vriendin ze, kunnen mijn gedachten of liever mijn niet-gedachten alle kanten op en dat deden ze ook. Simpele overwegingen als over de zin van het leven in het algemeen en mijn leven in het bijzonder.

Nadat ik de afgelopen jaren steeds meer bewust ben geworden van de interactie tussen mijn aardse zijn en mijn hoger zelf weet ik soms meer niet welke energie de wijsheden laat opborrelen en dat is ook niet belangrijk meer. Vanmiddag werd ik nadrukkelijk gewezen op aardse zaken, zoals de bij in de bloemknop en daarbij kreeg ik heel duidelijk het gevoel: hier gaat het om!

Dit is het grote doel op aarde: het in stand houden van de soorten, daar is alles op gericht. Zelfs het sterven van een stoffelijk lichaam is de basis voor nieuw leven, het afgestorven blad in het bos zorgt voor de humuslaag, zoals alle groenafval van de tuin in de composthoop wordt omgezet tot voeding rijke compost. Dit is de eeuwigdurende aardse kringloop en gelukkig ervaren we daarnaast steeds duidelijker het esoterische lichaam, dat het contact onderhoudt met het grote geheel om ons heen en hoe we daar onderdeel van uit maken. Het is mooi om daar bewust van worden en de schepping van ons leven niet meer in handen leggen van een energie buiten ons, die we dan ook meteen ter verantwoording kunnen roepen als er iets niet naar onze wens gaat.

Bewustwording van de invloed van ons eigen denken op het verloop van ons leven, creatie, is nog moeilijk te vatten voor velen. In woorden dragen we het wel uit, totdat er iets scheef gaat dan wijten we dat toch graag aan de ander en als het niet aan een ander mens ligt dan zijn er nog wel andere schuldigen te vinden. 

Onlangs maakte ik nog zoiets mee en ik was stomverbaasd over de denkkronkel die gevolgd werd. Ik vertelde een vriendin over een ervaring in coaching die ik pas had gehad.

Voor de jonge vrouw waar het om ging, had ik een hele periode groot respect. Zij zat in een redelijk uitzichtloze situatie, maar ze bleef positief en vertrouwde op een wending in haar leven waardoor alles ten goede zou keren. Ze mediteerde veel om deze wens te bekrachtigen.

Op enig moment veranderde er iets in ons contact, er kwam een sluier voor de openheid die er altijd was geweest. Ik wist dat ik niet meer het hele verhaal kreeg, maar alleen de gedeeltes die zij kwijt wilde. 

Dat is een heel natuurlijk proces van zelfstandig worden en ik heb daar geen moeite mee gehad. Wat ik me niet bewust was, was dat er ook echte oneerlijkheid speelde. 

Het moment dat dit aan het licht kwam was ik verbaasd, maar ook weer niet, want de verandering was al te lang voelbaar geweest. Zij had al langer naar een stok gezocht om de hond te slaan en ik gaf haar die argeloos in handen, einde contact.

De vriendin aan wie ik dit vertelde reageerde meteen met de vraag of er iemand bij deze jonge vrouw was en ik antwoordde, denkend aan een vriend of zo, meteen dat dit niet het geval was.

"Goh gek", zei ze, "ik voel duidelijk een entiteit bij haar, die haar heeft overgenomen."

Op zo’n moment wil ik lachen, maar tegelijkertijd word ik zo boos. Wat nou entiteit, zij is geheel en al verantwoordelijk voor het positieve gedrag en van daar uit ook voor de negatieve wending nu.

Ik heb nooit geloofd in plaaggeesten en daar verandert mijn bewustwordingsproces helemaal niets aan, het bevestigt dit juist.

Durf voor je eigen daden te gaan staan, maar reken ook de ander voor vol en schuif zijn/haar gedrag niet af op iets buiten het zelf. 

Pas dan kom je echt tot innerlijke vrijheid.