Koken met herinneringen

Nu ik de eerste twee weken van de Intensive van Janosh er bijna op heb zitten, merk ik dat het verleden flink is opgeschud en op vele manieren weer even de kop op steekt. Zelfs daarnet met het bereiden van het eten. 

Ik maakte hapjes-tafel, wat extra werk in de keuken, maar daarna gezellig lang tafelen. Het begon met de rauwe wortelsalade van mijn moeder, toen wij een keer een weekend op de neefjes van Henk pasten, vond ik eigenlijk alleen maar een groente lade vol wortels in de koelkast. Bleek een van de weinig groentes die de neefjes aten op dat moment en nou net de groente waar ik van griezel gekookte wortel. Ik stelde voor om de wortels op mijn manier klaar te maken en vol afgrijzen zagen ze dat ik ze rauw raspte, een appeltje erdoor, handje rozijnen en wat citroensap tegen het verkleuren.  De oudste neef nam voorzichtig een hapje en begon te stralen, zo lustte hij ze ook. Voor de jongste heb ik er nog een paar gekookt, maar uiteindelijk was die ook om en vroeg me om zijn moeder te leren hoe ze lekkere worteltjes moest koken. 

eenpersoons hapjestafel

De komkommer voor de Tzatziki Carla’s art was zo geraspt maar deed me terugdenken aan een gerecht dat bij mijn zus op tafel kwam en vrolijk natte komkommer werd genoemd. Terwijl ik de knoflook tenen uitperste dacht ik terug aan mijn vriendin die me, na haar eerste vakantie in Turkije, trakteerde op een knoflook yoghurt die zo stijf stond van de knoflook dat hij eigenlijk niet eetbaar was, maar we hielden allebei vol dat het heerlijk was, dat Turkse eten. Pas tijden later hebben we er dubbel om gelegen. Bij mij gaat de komkommer met de geperste knoflook en veel dille door de soja yoghurt, bijna net echt.

Daarna was de Tahin aan de beurt, Tahin op de wijze van mijn Egyptische vriendje: sesampasta aangevuld met citroensap en hoe meer citroen je erbij doet, hoe dikker de Tahin wordt. Zout mocht er beslist niet bij, want dan werd het oneetbaar was de bezwering die erbij hoorde. Ik heb het nog nooit uitgeprobeerd, waarom zou ik ook, het is lekker zo. Wel wilde Youssef er toen een kruid door doen, maar hij kon mij en de rest van Amsterdam niet uitleggen welk kruid dat dan moest zijn, koriander was toen nog niet zo populair als het nu is. Ik ben er geen liefhebber van en heb te wat andere tuinkruiden door gedaan. De eerste keer dat Youssef het voor mij maakte, voerde de smaak mij terug naar de tijd die ik in Israël was, want daar bestond voor mijn idee iedere maaltijd uit deze Tahin met plat brood. Later begreep ik pas dat er een verschil in eet wijze was tussen de Israëlisch en Palestijnse, ik at Palestijns bij het gezin waar ik toen verbleef.

De kruidenboter maakten we in de familie al jaren ‘een beetje uit een pakje en een beetje van mezelf’ en blijft de favoriet van Henk bij alle hapjes-tafels en gourmets.

De rabarber met een appeltje, kaneel, rozijnen en dit keer gewoon suiker, omdat de stevia elders staat, naar recept van het eerste luxe restaurant in Almere Haven waar wij in onze jongere en rijkere tijd regelmatig gingen eten als er wat te vieren was.

Toen zat ik nog met de venkelknol die voor vandaag op het lijstje stond, hoe pas je die nou aan bij dit soort hapjes? Ik heb hem lekker gaar gekookt, ik weet: rauw kan ook, maar mijn buik gaf duidelijk aan dat het gekookt mocht vandaag, aan stukjes gesneden, met  daardoor een avocado aan blokjes en een pittige blauwader-geitenkaas, zomaar eigen hussel en heel lekker. Walnoten hadden er ook goed bij gepast, maar die waren elders.  De vegetarische ‘vleesjes’ maakten het geheel compleet.

 Eerlijk is eerlijk, natuurlijk ging er ook wat mis want dat hoort als je met zoveel tegelijk bezig bent. Gelukkig was het, net als bij mijn moeder , met wat kunst en vliegwerk nog te redden, maar wel met een acute sacherijnige bui en vast net zo’n rood hoofd als zij dan had.

 Ondertussen lag het stokbroodje voor Henk en een spelt-bol voor mij in de oven om, net op tijd, gered te worden.

Zo’n vrolijk gedekte tafel vol met lekkere hapjes is de mooiste herinnering aan thuis, waar lekker eten een belangrijk facet van het dagelijkse leven was, wat wij als kinderen lang in eren hebben gehouden in onze eigen gezinnen.

terug naar HeeljeZelf