Op de grens van de herfst

Het is nu een aantal maanden nadat ik de Intensive van Janosh heb afgerond en vanmorgen tijdens de meditatieve afwas, die weer veel te groot was geworden omdat het buiten zo lekker was, vroeg ik mij af wat die Intensive me nou gebracht heeft.

Er is veel gebeurd op allerlei vlakken, maar dat alles heeft een oorsprong de verandering van energie, trillingsniveau en ik denk dat dat hetgeen is wat de Intensive me gebracht heeft.

Op lichamelijk gebied heeft dat nogal heftige reacties gegeven, wat resulteerde in een nachtje op de hartbewaking doorbrengen, een paar dagen opname in verband met een galblaas-operatie en de weken daarna met het herstel daarvan.

Tijdens die herstelperiode gebeurde er veel op intermenselijk niveau. Dat heeft pijn gedaan omdat ik van meerdere mensen afscheid heb moeten nemen. Het heeft mij heel erg verward, door de woede van anderen die ik over mij heen kreeg en dat speelde energetisch diep door.

Ik voelde me een tijdje los van alles, was mijn vertrouwen in iedereen kwijt, tenminste zo voelde het, maar wat ik echt kwijt was was natuurlijk het vertrouwen in mijzelf. Dat uitte zich nogal fysiek met een zware urineweginfectie en op dit moment speelt een oude hernia in mijn onderrug flink op, nadat ik jaren lang alles heb kunnen doen zonder enig probleem. Mechanisch is dit protest van de rug heel makkelijk uit te leggen, tijdens het branden van de buitenhaard hadden we gebrek aan kleine houtjes en ik dacht dat ik, net als vroeger, wel even een houtblok kon kloven. Dom, want het houtblok weigerde te splijten en de volgende morgen kon ik nauwelijks van mijn bed af komen. 

Gelukkig heb ik in de loop der jaren zelf een behandeling hiervoor uitgevonden, een beetje uit mijn tijd als neurologie verpleegkundige, een beetje door de fysio die ik vroeger regelmatig heb gehad, maar vooral door te luisteren naar wat mijn lijf mij wil vertellen en me daar aan aan te passen.

Vanmorgen besefte ik dat al deze lichamelijke klachten uit hetzelfde energiecentrum komen, namelijk het tweede chakra. En dat staat, heel kort door de bocht, voor hoe ik mij accepteer in dit leven. Vooral de balans tussen man-/ vrouw-zijn ligt daar vast. Daarmee komt eigenlijk de al oude vraag weer: boven accepteer ik de vrouw die ik ben?

Dat is de vraag waar ik voorlopig mee aan de gang mag en zoals ik daarnet bij een fb-vriendin las gaat het vooral om de waardering die ik voor mij moet hebben en die niet bij anderen moet zoeken. Mijzelf vergeven en niet afwachten of ik vergiffenis krijg.

Dit is de zoektocht naar binnen die hoort bij deze tijd van het jaar, van het naar buiten leven van de zomer naar het naar binnen keren van de herfst.  

terug naar HeelJezelf