Gezondheid en ziekte

Een geliefd onderwerp in mijn schrijfsels, omdat het een van de dingen is waarin ik heel dubbel denk/voel. In de eerste plaats loop ik altijd aan tegen mijn super ‘schuldig!’ gevoel. Waar dat vandaan komt heb ik nog niet uitgeplozen, zal in een heel ver verleden zijn ontstaan en zich verder hebben opgebouwd.

In mijn jeugd wist mijn moeder altijd wel een reden waarom ik keel- of buikpijn had, druk op school, of op een of ander clubje, zij wist het altijd in te vullen en natuurlijk had ze gelijk.

Toen ik eenmaal als verpleegkundige in diverse ziekenhuizen werkte en zag wat een akelige ziektes er allemaal waren, begreep ik heel goed dat de mensen, die door zo’n ziekte werden getroffen daar natuurlijk niet zelf schuld aan konden zijn. Het waren negatieve lootjes uit de loterij.

Vele jaren later kwam ik in een spiri-wereld terecht.

De doctrine die daar heerste was: alles is voorbestemd. Je hebt je levenspad gekozen voordat je naar dit lichaam kwam en alles wat er gebeurd is om je levenslessen te leren.  Owkee dan.

‘Hoezo levenslessen?’ ‘Om te evolueren op zielsniveau’. Owkee.

‘En wat bereik ik daarmee?’ ‘Dat je niet meer hoeft te incarneren op aarde, maar andere zielentaken krijgt’. Jaja.

‘Maar ik ben gek op Aarde, ik wil wel terugkomen hier’. ‘Wel nee, er zijn veel mooiere plekken waar je dan heen mag’. Nou goed dan.

Er werd iemand uit de groep ernstig ziek en er werd meteen geroepen dat dit kwam omdat hij niet wilde luisteren en zijn levenstaken niet oppakte. Die levenstaken werden wel door het opperhoofd gedicteerd, maar goed, das een klein detail.

Zo werd mijn oude overtuiging weer uit de mottenballen gehaald: 

"ziekte krijg je omdat je het niet goed doet."

Een visie die trouwens ook graag door allerhande instituten (lees UWV) wordt gehanteerd.

Jarenlang bleef ik redelijk gezond en probeerde dat in stand te houden door me strak aan het, voor mij, goede dieet te houden. De spiri-opvatting liet ik steeds meer los als het om ziekten van anderen ging, maar vorig jaar werd het mij aan alle kanten weer ingewreven toen ik galstenen bleek te hebben. 

Ja, het was dom om zoiets op het feestboek te zetten, want daarmee gaf ik iedereen de ruimte om hun zekerheden  te spuien, begeleid door alle remedies die de anderen allemaal goed hadden geholpen. 

Heel lief bedoelt, hoewel soms erg dwingend opgelegd.

Na de galblaasoperatie bleef ik kwakkelen en zocht weer overal naar ‘mijn schuld’.

Lieve vriendinnen probeerden mij op andere gedachten te krijgen, maar zo’n overtuiging kan knap hardnekkig zijn.

Tot van de week, ik mocht naar mijn geweldige praktijk ondersteuner voor de halfjaarlijkse astma  controle. Zij is een van de gelukkigen in de zorgwereld, die zomaar een half uur per patiënt mag uittrekken. Ja, het ging minder goed met mijn longen, wat ik natuurlijk al gevoeld had aan de slechte conditie en we raakte wat verder in gesprek. Zij had uiteraard gelezen over mijn herhaaldelijke nierbekken ontstekingen in de afgelopen periode en was de eerste die uit zichzelf de link legde tussen de ziekenhuisopname vorig jaar en de resistente bacteriën in mijn bast. Ik vertelde hoe ik zoekende was naar de oorzaak in mij, waardoor de ontstekingen steeds terugkwamen.

Ze keek me een tijdje aan en ik legde uit waar ik deze overtuiging vandaan had, waarop zij zei: ‘ik leg even mijn medische pet weg en ga nu naar mijn eigen visie’. Haar verklaring was simpel en helder: ‘waarom zou alle uitdagingen op je levenspad komen, maar juist ziektes zouden door jouw zelf veroorzaakt worden? Kan het dat die ziektes er zijn om te leren hoe je ermee om kunt gaan?’ Kortom, ondanks dat ik beslist niet meer geloof in het volledig vooraf vastgestelde levenspad, kan ik me hierin wel vinden, het zijn gewoon wat extra uitdagingen waar we mee aan de gang mogen.

We kwamen ook nog even op mijn verzet tegen alle farmacie en de behoefte om zo ‘oer’ mogelijk te leven. Ook hierop was haar antwoord simpel: ’in de oertijd werden mensen tussen de dertig- en veertig jaar oud!’ Wij willen graag zo gezond mogelijk ouder worden en dan is af en toe een pilletje wat verlichting geeft, zonder je lichaam extra te belasten, wel nodig.

Veel geleerd in dat halfuurtje.

terug naar de site