Bakken

Als je mij bent valt het soms niet mee. Al die impulsen die ook direct gehoord en opgevolgd willen worden...............

Zoals vanmorgen, ik werd wakker met het geluid van de bakken water die uit de lucht kwamen. Gaf niet ik moest toch naar huis om de vergadering van vanavond voor te bereiden, dat wil zeggen huis netjes maken, wat lekkers halen en wat spullen uitprinten, maar het addertje in mijn hoofd zei: bakken. Ik dacht nog even aan het bakken in de zon, die er niet was, maar nee, bakken in de oven thuis.

Heel lang is bakken een grote hobby geweest, maar tegenwoordig kom ik er zelden aan toe en ach, bakken volgens mijn eet-regels is ook niet alles. Plotseling kwam de courgette virtueel in beeld, o ja ............. Courgettetaart alla Carla, dat kan natuurlijk wel. 

Helemaal gerustgesteld kon ik de boel verzamelen die beslist mee naar huis wilde en onderweg wipten we nog even bij de super aan voor de drankjes en de hapjes voor vanavond. Het hartige was zo geregeld en terwijl ik naar een koekje voor bij de koffie/thee zoek, zegt het addertje dwingend: bakken!  

Oké, oké, het verantwoorde meel heb ik nog, eieren lagen al in het mandje, nou weet je wat, pakje boter erbij en ik bak boterkoek.

Thuis gaat de was in de machine en de laptop aan, want: ‘home is where the WiFi is’ en dat is fijn na een paar dagen matige verbinding. Mijn adder gunt mij geen rust: bakken! Goed dan gaan we toch eerst bakken, een boterkoekje is zo klaar. Terwijl ik nog denk dat het boterkoek zal worden, tikken mijn handen al een stapel eieren door het meel, dat wordt dus geen boterkoek. Ik voeg de zachte boter en de gemalen stevia-blaadjes toe en mijn handen zijn al bezig om een appel te schillen en te raspen. Oké, dan wordt het toch appelcake. 

Gelukkig heb ik een cakevorm in de juiste maat en even later verdwijnt die gevuld en wel in de voorverwarmde oven. 

Dan kan ik nu toch lekker relaxen? Maar nee, de adder roept alweer: bakken! 

O ja, courgettetaart voor het avondeten. Alle rozijnen uit de niet zo geslaagde, maar verantwoorde muesli gehaald en het restant in de week gezet. Courgette schoongemaakt en geraspt, restje oude kaas geraspt, kruiden en pijnboompitten erdoor en in de ……… ojee, de bruikbare cakevorm is nog bezet, ook goed dan maak ik er toch een tulband van.

Cake uit de oven, tulband erin en wachten tot de saté-pen er droog uitkomt.

Tijdens dit middagje in de keuken stromen allerlei herinneringen door mijn hoofd. De tijd dat ik bij mijn zus en haar gezin op zolder mocht wonen na mijn Zwitserse avontuur. Het was een van de koudste winters en mijn vriendje en ik waren wat dankbaar dat we ’s avonds beneden welkom waren. Heerlijke avonden waren het, genieten van de kinderen en de huisdieren en de fijne gesprekken met zus en zwager. Een van de hobby’s die zus en ik deelden bleek het bakken. En wat hebben we tegen elkaar op gebakken die tijd. Steeds creatiever werden de broden, taarten en cakes en liefhebbers waren er genoeg om van onze experimenten te genieten.

Dierbare herinneringen, opgewekt door de lucht van baksels in huis. De baksels staan nu uit te dampen op de mooie schotels van onze moeder. Hoeveel eigengebakken taarten van haar zouden daarop hebben gelegen? Nee, mijn zus en ik hadden het niet van een vreemde.

Ondertussen schijnt de zon alweer uitbundig en eigenlijk past de baklucht er niet meer bij, maar mijn adder is voorlopig tevreden, hoop ik.