Waarheid of beleving van?

Van de week kwam ik een paar dagen na elkaar twee meningen tegen, de ene “goh, je bent helemaal niet zo bruin”, de andere “jeetje wat ben jij bruin”.

Wat is dan de waarheid? Mijn waarheid is dat het me helemaal niets kan schelen hoe bruin ik ben, mij interesseert het hoe lang ik buiten heb kunnen genieten in de natuur.

Vermoedelijk komt het verschil in visie voort uit de beleving van de persoon in kwestie, de eerste is zelf flink bruin geworden tijdens het verblijf hier op de camping, de andere reist veel rond met de camper en heeft waarschijnlijk alleen maar verhalen gehoord over het slechte weer in Nederland en is daardoor verbaasd over mijn kleurtje.

Steeds meer ervaar ik dat iedere mening voortkomt uit de beleving van een situatie en daardoor nooit als ‘de waarheid’ gezien kan worden. Te vaak gebeurt het dat iemand een verhaal vertelt en dat dat verhaal onmiddellijk als waarheid wordt aangenomen. Toch heeft ieder verhaal meerdere kanten en inkleuringen en de enige manier om jouw eigen mening te vormen is het verhaal bij meerdere bronnen na checken om bij de kern te komen. Of zoals mijn vader vroeger zei: ‘om te weten wat er echt in de wereld om gaat zou je minimaal drie kranten moeten lezen’. Tegenwoordig hebben we alle nieuwsgaring bij de hand, naast de krant die vroeger de nieuwsbrenger was, hebben we toegang tot vele nieuwszenders en als je de tijd zou nemen zou je tot heel bijzondere ontdekkingen kunnen komen. Zo hebben we allemaal de verhalen over vreselijke dictators gehoord en geloofd en we vonden het prachtig hoe de Amerikanen na veel inspanning bijvoorbeeld Sadam Hoessein te pakken kregen en zorgden dat men hem executeerde. Was het de grote dictator die men bestreed of was het een oud bondgenoot die zijn kennis van zaken zou kunnen spuien en daarmee de Amerikaanse zaak (whatever that is) zou kunnen schaden?

Nu worden we volgepompt met alle verhalen over vluchtelingen en hoeveel overlast die (kunnen) bezorgen. Waar blijven de beelden van de oorlogsellende die zij ontvluchten? Afgezien van een enkel persoonlijk verhaal krijgen we niets te zien. Hoe de gekte zich steeds meer verspreidt om de ene steekpartij een terroristische aanslag te noemen en de ander een daad van een gestoorde? De aanvallers worden bij voorkeur gedood, zodat hun verhaal nooit wordt gehoord. Wie onderzoekt en maakt bekend of ze bijvoorbeeld een ernstig hallucinerende drug hebben geslikt?

Ieder verhaal klein of groot wordt verteld vanuit de gekleurde beleving van de verteller, ren niet achter iedere 'waarheid' aan maar onderzoek de verschillende invalshoeken voordat je iemand executeert zonder te weten wat de gevolgen op langere termijn kunnen zijn.