Ouder

Piet en zijn vrouw waren ouder. Toen ze lang geleden hier kwamen wonen tussen alle twintigers en dertigers, waren zij zeker eind veertig. Hij was altijd een markante verschijning, lang slank met een flinke bos haar racete hij van hot naar haar in zijn snelle auto. 

Na een ingrijpende hartoperatie moest hij meer bewegen van de cardioloog en in plaats van naar een sportschool te gaan, ging hij hardlopen. Hij holde door de wijk op weg naar de buurtsuper of naar de bushalte, of zomaar een rondje door het dorp.  De haarbos werd wit maar hij bleef die zelfde markante verschijning. Na jaren holde hij niet meer maar schuifelde hij achter zijn rollator met de zuurstof in zijn neus, zijn longen deden niet meer goed mee, maar hij bleef lopen iedere dag een eindje door de buurt.

Net zag ik ze aan komen, rustig wandelend achter hun rollator, op weg naar de bushalte waar een overactieve twintigster zat te roken en te tikken op haar mobiel. Zij draaiden hun rollator om en hadden zo hun eigen zitplaats en duidelijk alle tijd van de wereld om te wachten op de bus. De jonge vrouw bekeek hen een ogenblik, maakte haar sigaret uit en stopte haar mobiel weg. Of ze in gesprek kwamen kon ik niet volgen, maar respect was er in ieder geval voor deze markante ouderen en ik merk dat mij dat blij maakt, want van jongere in de buurt ben ik doorgegleden naar oudere en hoop als ik echt oud ben ook nog wat respect te krijgen.

Terug naar de website