Een zinvol leven...........
Vandaag vroeg ik mij af waarom ik het moeilijk vond om
dat onderwerp op te schrijven, ondertussen weet ik weer dat het te maken
heeft met "niet in de zielige hoek willen zitten" en de best aardige maar zo onhandige opmerkingen die ik in de loop der
jaren kreeg als er gevraagd werd of we kinderen hebben en ik ontkennend antwoordde.
Sommige mensen begonnen al uit te leggen dat ze best begrepen dat we niet voor
kinderen kozen, voordat ik kon zeggen dat ze zeer welkom waren maar dat ze
gewoon niet zijn gekomen.
Anderen waren zo vriendelijk om te zeggen dat ik nog
jong was en als ik me op andere zaken zou concentreren dan zouden de kindjes
heus wel komen. Tja, jong was ik toen echt nog wel maar kindjes krijgen is een
beetje lastig als je baarmoeder is verwijderd.
Ik vond het zaterdag wel naar
om te horen dat jonge vrouwen nu nog steeds vergelijkbare ervaringen hebben als
ik zo’n dertig jaar geleden. Het is nog altijd de normale gang van zaken dat
als je eenmaal een partner hebt dat er ook kindjes komen, maar er zijn vrouwen
die heel bewust kiezen dat ze geen eigen kinderen willen krijgen en ook nu komt er regelmatig geen zwangerschap ondanks alle medische mogelijkheden, of er gebeurt iets in
de relatie, ziekte of overlijden, waardoor ze niet zijn gekomen of je ontmoet niet
de man om een relatie mee op te bouwen, zoveel verschillende redenen die allemaal liefdevol begrip behoeven.
Zullen we afspreken dat we voortaan vrouwen zonder
kinderen maar gewoon vragen hoe het voor hen voelt, zonder meteen zelf van alles
in te vullen of het onderwerp te negeren? Dat maakt het een beetje makkelijker, want ook
zij willen graag hun verhaal kwijt.
Geen buik-kinderen in je leven
daagt uit om bewuster een (zinvolle) invulling in je leven te vinden en dat was
waar deze kring over ging. Het is mooi om te zien hoe elk van de vrouwen op pad
is om een mooie creatie voor zichzelf en de wereld neer te zetten. Doordat er geen eigen kinderen zijn kan de moederrol, het verzorgende, zich verdiepen in zorg voor een groter geheel. In het verleden waren kinderloze vrouwen vaak de priesteressen (wijzen) of genezers in een gemeenschap en die rol hebben de moderne vrouwen vaak nog als verzorgende van mens of dier of als leerkracht.
Het heeft in mij weer stukjes aangeraakt en overwegingen, die
eigenlijk al in gang waren gezet door de operatie van de zomer, versterkt. Het helen
van je lijf na een operatie is een kwestie van je lijf een tijdje rustgeven,
maar er hoort ook een heling op energetisch niveau bij en dat vergt meer tijd
en verdieping, nog eerlijker naar je eigen beleven durven kijken en een nieuwe
balans vinden.
Dat proces wordt vanuit de kosmos mooi begeleid door alle ontmoetingen en samenkomsten die nu op mijn pad komen. Ik zie het als een her-ijkpunt
waarbij het voor mij duidelijker wordt wat echt van belang is om met voldoening te
leven.
Reacties
Een reactie posten
Fijn als jullie een reactie achterlaten.