Herfst gevoel

Was het de regen, de wind of de dalende temperatuur, waardoor ik me zo sneu voelde in de herfst? Heel lang werd dat als reden opgegeven, tot ik het eindelijk snapte, als we thuis kwamen na een heerlijke maand vakantie aan zee moest er weer van alles, op tijd naar bed, nette kleren en schoenen aan en als grootste moeten: weer naar school. Heus de kinderen waren leuk en vaak aardig, geplaag heb ik geen last van gehad, behalve van de dwang van de leerkrachten. Recht zitten, armen over elkaar, netjes schrijven, niet praten enzovoorts.

Daar zat mijn probleem. Doordat ik me moest bezighouden met leerstof die me niet interesseerde ging ik ‘weg’ ik leefde helemaal in mijn eigen wereld en had geen idee waar de anderen mee bezig waren. Alleen de activiteiten buiten vond ik heerlijk en daarin werd ik voor fout gedrag in de les gestraft, ik mocht niet naar buiten.

Toen kwam de tijd waarin de herfst zelf bewees geen fijne tijd te zijn, mijn broer overleed in de oktober en een paar jaar later, mijn vader ook. De boom in de tuin van de beneden buren was aldoor stralend vlammend van herfstkleuren als ik in het diepst van mijn rouw in een hoekje van de bank zat weggedoken. Ieder jaar als die kleuren er weer zijn kwam dat gevoel van intense eenzaamheid weer boven. Eenzaamheid omdat de emoties die bij een dergelijk verlies horen zo persoonlijk zijn dat ze eigenlijk met niemand te delen zijn.

Er zijn veel jaren geweest dat ik veel minder last had van dit soort herfst blues, maar dit jaar is het een tijd van heftige lichamelijke klachten, waardoor ik gedwongen ben me terug te trekken en even alleen met mij bezig te zijn. Dit verbaasde me omdat ik dacht dat ik deze herfstgevoelens wel achter me had gelaten totdat ik een mooie ontdekking deed.

Zicht op verleden, heden, toekomst

Nu ik me sinds een paar jaar verdiep in de Tzolkin kalender, de kalender van de Maya’s waarin ze, de invloed op aarde berekenen van sterren en planeten, met de maanstand als uitgangspunt. Iedere dag heeft een eigen energie en doordat er twee ritmes langs elkaar draaien krijg je een veelheid van dag energieën ieder bestaande uit een zegel en een toon. Toen ik dat ritme een beetje begon te voelen in mijn dagelijks leven, leerde ik dat er nog meer ritmes meelopen in die kalender en een daarvan is de 260 dagen cyclus kortweg 6 x 20 dagen die gericht zijn op de toekomst, nieuwe plannen en mogelijkheden komen op je pad, en daarna 6 x 20 dagen meer met verwerken, integreren en verteren van de nieuwe plannen te maken hebben. Daarna kom je in de middelste baan van de kalender, de ruggengraat, de test of alles verwerkt is van gebeurtenissen uit het verleden tot de plannen voor de toekomst. Een intensieve tijd en laat die periode dit jaar nou net aan het begin van de herfst vallen.

Dit vind ik het fascinerende van het werken met de invloeden van de Tzolkin, vaak achteraf begrijp ik waarom dingen gebeuren in een bepaalde periode en door dit begrip krijgt mijn lijf de tijd om te herstellen.

Carla

naar de site