Oorzaak en aanleiding
Twee kreten die wij op school leerden, alles had een
aanleiding en een oorzaak en dan werd het verhaal van de eerste wereld oorlog
erbij gehaald om die begrippen uit te leggen. Economische crisis en de moord op Franz Ferdinand.
Ik ga ze wat anders gebruiken.
Ik ga ze wat anders gebruiken.
Aanleiding was een blog van mijn vriendin Mandy over het
zelf-helen van acute pijn. Een fenomeen wat ik ken. Het gaat erom dat je niet
probeert te vechten tegen de pijn, maar de pijn verwelkomt en op zoek gaat naar
dat wat de pijn je wil vertellen. Ik schreef haar dat mij dat met veel acute
pijn wel lukt, maar dat ik nog altijd niet helemaal weet waarom mijn darmen zo
opspelen.
Haar antwoord was: ‘met chronische dingen ligt dat ook wat anders”. Wat bij mij iets opwekte van 'dat zullen we nog wel eens zien', want ik ben gelukkig niet eigenwijs.
Haar antwoord was: ‘met chronische dingen ligt dat ook wat anders”. Wat bij mij iets opwekte van 'dat zullen we nog wel eens zien', want ik ben gelukkig niet eigenwijs.
Gisteren had ik een schrijf dag en ik merkte dat het schrijven
van mijn babbels eigenlijk iedere keer terug voert naar hetzelfde onderwerp: het verlies. Een veilig onderwerp, want het ligt buiten mij en het hoeft verder
niet aangepakt, want het is zoals het is….maar…. en maar staat eigenlijk altijd
voor: ‘niet waar’.
Als het verlies een feit is en ik er niets meer mee hoef, waarom komt het dan iedere keer terug en is dat dan echt de oorzaak van het darmverzet?
Het antwoord was natuurlijk: nee.
Oorzaak dat ik er gisteren mee aan het werk ging was de regelmatig terugkerende hevige pijn in mijn linker knie. Een acupuncturist heeft mij ooit uitgelegd dat die pijn voortkomt uit mijn dikke darm. Er is een meridiaan die over de dikke darm en de knie gaat. Zo kwam ik weer bij die darm van mij en ik kon ervoor kiezen om het als iets chronisch over mij heen te laten komen, excuses genoeg voor mijn darm.
Slecht gegeten de laatste maand en wat vaker een wijntje gedronken, maar al met al is dat dieet een lapmiddel en neemt het niet de diepere oorzaak van het darmprobleem weg.
Als het verlies een feit is en ik er niets meer mee hoef, waarom komt het dan iedere keer terug en is dat dan echt de oorzaak van het darmverzet?
Het antwoord was natuurlijk: nee.
Oorzaak dat ik er gisteren mee aan het werk ging was de regelmatig terugkerende hevige pijn in mijn linker knie. Een acupuncturist heeft mij ooit uitgelegd dat die pijn voortkomt uit mijn dikke darm. Er is een meridiaan die over de dikke darm en de knie gaat. Zo kwam ik weer bij die darm van mij en ik kon ervoor kiezen om het als iets chronisch over mij heen te laten komen, excuses genoeg voor mijn darm.
Slecht gegeten de laatste maand en wat vaker een wijntje gedronken, maar al met al is dat dieet een lapmiddel en neemt het niet de diepere oorzaak van het darmprobleem weg.
Ik kwam bij het weten dat darmproblemen voortkomen uit
het niet in balans zijn van lichaam en geest/ziel/hogerzelf. Op het moment dat ik daar bij kwam schoot mij
meteen een stukje uit de show van Paul de Leeuw te binnen die zijn man vroeg om
eens vijf redenen te geven waarom hij nog van hem hield, dat leek mij een mooie
uitdaging.
Mijn vraag werd: “geef eens vijf redenen waarom ik van mij houd”.
Mijn vraag werd: “geef eens vijf redenen waarom ik van mij houd”.
Daar kwamen heel bijzondere dingen naar voren en het werd
een heel emotioneel uurtje, maar toen alles was uitgeschreven werd ik er wel
heel blij van. Ik besefte dat dit schrijven van mijn hogerzelf kwam en ik vond
het allemaal heel lief en aardig, de afgelopen eindejaar dagen was ik al
zo overspoeld met liefdevolle waardering van vrienden, waardoor het nu allemaal wat veel werd.
Onmiddellijk stak mijn calvinistisch gevormde ikje de kop op en gaf me de opdracht om nu eens te schrijven waarom ik niet van mijzelf hield. Daar ging ik mee aan de gang en dat bleek, tegen mijn verwachting in, veel minder makkelijk te beschrijven, maar ik kwam wel bij een storend punt.
Onmiddellijk stak mijn calvinistisch gevormde ikje de kop op en gaf me de opdracht om nu eens te schrijven waarom ik niet van mijzelf hield. Daar ging ik mee aan de gang en dat bleek, tegen mijn verwachting in, veel minder makkelijk te beschrijven, maar ik kwam wel bij een storend punt.
Ik keerde na dit alles terug op fb en bij Mandy kreeg ik meteen een
beloning, zij had net een filmpje geplaatst met applaus en ja, ik kon op dat
podium gaan staan en het applaus in ontvangst nemen.
In mijn enthousiasme over het effect van deze oefening,
besloot ik het meteen te delen via fb. Gelukkig zitten daar een paar lieve
corrigerende vriendinnen en Suus schreef dat het niet kon, die oefening van
mij, want je kunt niet tegelijk wel en niet van iemand houden.
Mijn eindconclusie was dat ik wel van mij houd, maar niet onvoorwaardelijk.
Het was laat en hoog tijd voor een slaapje en tijdens de slaap werken dit soort zaken natuurlijk door, waardoor ik vanmorgen tijdens de wandeling met de hond meteen in de lach schoot, want wat ik gisteren had gedaan is precies waar ik anderen zo vaak op wijs: ik houd van hem/haar als hij/zij dat en dat nog even verandert.
Ja, ja, sweet dreams.
Mijn eindconclusie was dat ik wel van mij houd, maar niet onvoorwaardelijk.
Het was laat en hoog tijd voor een slaapje en tijdens de slaap werken dit soort zaken natuurlijk door, waardoor ik vanmorgen tijdens de wandeling met de hond meteen in de lach schoot, want wat ik gisteren had gedaan is precies waar ik anderen zo vaak op wijs: ik houd van hem/haar als hij/zij dat en dat nog even verandert.
Ja, ja, sweet dreams.
Uiteindelijk heeft dit alles wel geleid naar een dieper
begrip van dat wat mijn darm mij wil vertellen.
Eerst terug naar de voor mij goede voeding en dan stukje bij beetje
helen wat er nog gekwetst is in mij.
terug naar de website
terug naar de website
Reacties
Een reactie posten
Fijn als jullie een reactie achterlaten.