Het heilig moeten van de nieuwe kerk

Steeds meer wordt me duidelijk dat we de kerk niet hebben ingeruild voor eigen verantwoording en zelfbewustzijn. De nieuwe kerk, die we spiritualiteit noemen, legt nu de regels op. We móéten loslaten, vergeven en vergeten, want anders wordt het niets met ons leven. Dan is dit leven zinloos geweest en moeten we nog een keertje op herhaling. 

De erfzonde heet nu karma en daar zijn we mooi klaar mee, want ook al zou je het willen inlossen, heb je toch de medewerking van anderen daarbij nodig. 

Ziek zijn is eigen schuld dikke bult, want dan had je maar beter moeten………. wat dan ook. Waarschijnlijk zat je ego je nog in de weg. Dat ego moet je mee afrekenen, want dat is een lelijk ding volgens de spirituele kerk.

Het leven is een dans:
elk individu voor zich, in een prachtig samenspel.

Ik heb mijn eigen kleine kerkje opgericht, waar niets moet en heel veel mag. 

Als je leeft vanuit het bewustzijn dat we allen een zijn en dat tijd en ruimte niet werkelijk bestaan maar alleen onze illusie is, dan ga je begrijpen dat alles goed is zoals het is. Je hoeft nergens naar te streven, er worden geen rapporten op opgemaakt, het enige wat je leven een stuk aangenamer maakt is het besef dat jouw kern bestaat uit liefde. 

Pure, onbaatzuchtige liefde en als je dat werkelijk tot in je diepste diep beseft, dan volgen alle stappen verder vanzelf. Niet omdat het van iemand of van iets moet, maar omdat het vanzelf zo loopt. Als je leeft vanuit je pure kern, is vergeven niet nodig, want dan weet je dat alles wat gebeurt een reden heeft.

Dan weet je, dat als het lijkt alsof een ander jou op wat voor manier dan ook emotioneel beschadigt, dat het jouw pijn is die je voelt en dat de ander daar niet verantwoordelijk voor is.

Alle gevoelservaren zit in jou, in dat deel wat we ego noemen en dat is maar goed ook, want het is handig dat je een pijn-seintje krijgt als je je dreigt te verbranden. Het is fijn dat je het onderscheid ziet tussen veilig en onveilig de weg oversteken en het is handig als je aanvoelt wat oprecht gemeend is en wat niet. 

Wanneer je leeft vanuit jouw liefdevolle kern, gebruik je die gevoelens niet meer om anderen, of jezelf, te be- of veroordelen. Je bekijkt de dingen niet meer vanuit goed of slecht, omdat je alles bekijkt vanuit liefde. 

Liefde niet omdat het moet, maar omdat je niet anders kunt. Pas dan voel je de liefde die wij met elkaar zijn, dat is bewust worden van de reden waarom wij ons aardse leven beleven. 

Die reden is het in balans brengen van de man/vrouw-energie, waardoor de dualiteit zal oplossen, als sneeuw voor de zon en de hang aan materie laat verdwijnen. Als je vanuit liefde leeft, is er genoeg voor iedereen omdat we dan genoegen nemen met genoeg en niet blijven streven naar meer.

Dat is wat bedoeld wordt met de nieuwe tijd, dat is de transformatie.

 terug naar de site