Nachtelijk inzicht

Vaak hebben ze het over de stilte voor de storm. Vannacht was het duidelijk de stilte na de storm die me wekte. Geen storm, geen denderende regen en hagel op het dak, gewoon stilte. Ik lag daar even van te genieten en vroeg me af waarom ik me zo goed voel in de caravan bij storm en ander woest weer. 

En plotseling kreeg ik daar een helder beeld bij, het zit natuurlijk nog ergens in ons DNA opgeslagen, dat oer-gevoel. Ik denk dat mijn oer alles heeft beleefd in een veilige beschutting tegen al het natuurgeweld. Zou dat de oorzaak zijn waarom anderen zonder herkenbare oorzaak zo bang kunnen zijn voor storm, onweer en meer natuurgeweld? Heeft hun DNA opgeslagen hoe ze zijn omgekomen door de bliksem, of hoe hun veilige schuilplaats van de aarde werd weggevaagd door zware stormen? 

Is het dan ook in dat zelfde DNA waar voor mij de angst voor vuur ligt opgeslagen en niet in mijn ziel, die ooit in een tot de brandstapel veroordeelde heks toebehoorde? Een angst die ik in de loop van dit leven heb overwonnen door iedere keer weer het vuur te aan te steken in kampvuren en houtkachels.

Plotseling sluit dit beeld aan bij voorgaande inzichten over het niet voortleven van een individuele ziel door vele levens, onveranderd dezelfde in steeds een ander lichaam, wat niet kan als je gelooft in de ‘alles is een’ theorie. Dit verklaart dat onze energetische kern weer opgaat in het grote Al, na het sterven van het lichaam, want dan zitten de herinneringen aan voorgaande levens niet opgeslagen in de ziel, de energetische kern, maar in het oer van ons DNA. Het DNA dat in onze hersenen de seintjes van herkenning kan afgeven, wanneer zo’n oer-ervaring weer langs komt in een nieuw jasje.

energetische frequentie 

Is daarmee de idee van onze bezieling van de baan? Wel in de engere zin van een individuele ziel, niet in de zin van de energetische liefdes/levensvonk die in ieder van ons brandt. Die blijft onze energetische verbinding met het Al en met elkaar, vooral met diegenen die in dezelfde energie-trilling zitten als jezelf. Wanneer ik van dit denkbeeld uit ga, begrijp ik veel beter de strijd tussen de opgeslagen ervaringen in het DNA en de liefdevolle energetische kern.

Noem de DNA-ervaringen EGO en de energetische kern ZIEL en alle spiri-dogma’s zijn weer  toepasbaar behalve het verhaal van de jonge en oude zielen, want die bestaan gewoonweg niet. Dat hele verhaal gaat dan om het negatieve ervaren van het DNA en hoe daarop te anticiperen.

Als mijn DNA-herinnering er een is aan ernstig tekort op alle gebied, zal ik geprikkeld worden om nu alles wat haalbaar is, liefst een beetje meer, te veroveren en nooit meer uit handen geven. Niks jonge, materialistische ziel, maar een herinnering aan ernstig gebrek ooit, wat dit gedrag aanwakkert. Bij een 

DNA-beleven van overvloed en liefde, zal er een doorleven in liefde volgen.

Via deze DNA-herinnering kan ik me intens betrokken voelen bij familieleden 

of –gebeurtenissen die ik zelf nooit heb meebeleefd, maar die liggen opgeslagen in mijn genen. Niks incarnatie van ‘tante Pietje’, maar de schokken die zo’n tante heeft meegemaakt hebben zich gehecht aan het DNA en wordt in de familie doorgegeven totdat een familielid zo’n negatieve ervaring kan ombuigen naar een positieve, zodat dit positief wordt opgeslagen in de genen van de volgende generatie. Ik ben daardoor niet de ziel van mijn te vroeg overleden oom, maar de schokkende gebeurtenissen rond zijn leven liggen opgeslagen in het DNA van zijn moeder, mijn oma, die het via mijn moeder weer aan mij heeft doorgegeven.

Dit is dan een ervaren tijdens de duur van een eeuw opgebouwd, maar zo zit er natuurlijk herinnering tot in de oertijd in mijn DNA en we weten allemaal dat dit voor iedereen terug gaat naar ons ontstaan ooit.

Het andere ervaren van herinnering zit natuurlijk in onze energetische verbinding met het Al of hoe je het ook wilt benoemen. Zoals iedere individuele ervaring wordt opgeslagen in het DNA, worden alle gebeurtenissen ook energetisch opgeslagen in een mega bibliotheek in ‘the Cloud’ en vandaar uit komen inzichten energetisch bij ons terug. 

Dit maakt duidelijk dat wat ik nu schrijf niet uit mijn duim komt, maar mij energetisch is toegefluisterd op het nachtelijk moment, waarin de verbinding met het Al ongestoord is, dankzij gebrek aan aardse ruis.

terug naar de site