Verrassend leven

Ik heb toch zo'n bewondering voor mensen die een dag plannen en dat die dag dan ook verloopt naar die plannen. Ik kan zulke leuke dagen plannen, maar bij ons verloopt het geheid anders.

Lila waas tussen de bomen

De bijna-lente had ik gelukkig al vlakbij huis op de plaat gezet, want nadat wij de Ikea waren door gesneld was er natuurlijk niets meer te zien van zon, blauwe lucht en meer van die opwekkende zaken. Nee hoor, grauwgrijs en heel nat. 

We besloten met een ommetje naar huis rijden. Nou dat werd een ommetje via Nijkerkerveen, en Holkerveen naar Nijkerk, nooit geweten dat het daar zo groot is dat je er kan verdwalen en niet zo'n beetje ook. Gelukkig hadden we Tommie bij ons en die heeft ons er bots-vrij uit verlost, waardoor wij op onze normale route naar huis kwamen, ook goed, toch geen pret meer te beleven buiten. 

Henk zette mij met wat leuke hebbedingetjes af bij de caravan, waarom? Gewoon omdat ik dat fijn vind en Henk ook, want die wil thuis opruimen en dan kun je mij dus beter niet om je heen hebben. Na een kopje koffie samen, had ik Henk uitgezwaaid en mezelf lekker geïnstalleerd, natuurlijk achter/voor de laptop om de belangrijke mailtjes te bekijken. 

Er was bij beide verenigingen het nodige aan de hand en terwijl ik mijn antwoorden zat te schrijven, haalde Live-mail weer eens zijn extreem flauwe grapje uit: verstop de mails. Ik zie ze zo in het niets wegfloepen en dan vind ik ze echt nergens terug. 

Gelukkig weet ik sinds kort dat meer mensen er last van hebben, anders durfde ik het hier niet eens meer te schrijven, zo stom. Een vorige keer had ik een truc bedacht: ik ga naar mijn mobiel, open de mailbox daar en verstuur als de wiedeweerga de mailtjes door naar mijzelf. Werkte super! Dit was het moment dat ik ontdekte dat ik mijn mobieltje helemaal niet bij mij had. Gauw Henk gemaild dat we gewoon de komende dagen via mail contact zouden houden, geen reactie. Daarom besloot ik even bij de fb-vriendjes langs te gaan en daar vond ik een pb-tje van Henk, hij had gemerkt dat mijn mobiel nog thuis lag en meldde dat hij het even kwam brengen. Ik nog schrijven dat dat niet hoefde, maar na een halfuurtje stond hij weer hier voor mijn neus. Manlief vond het onverantwoord dat ik twee dagen zonder mobiel zou zitten op de bijna verlaten camping. Nadat hij weer was vertrokken, wilde ik alsnog mijn mailtjes doorsturen maar helaas kreeg ik de melding: ‘geen mail meer op de server’. Overmacht, avondje vrijaf. 

Tijd om wat te eten en natuurlijk is net als het eerste pannetje op staat, het water op. Gelukkig staat er nog een volle jerrycan in de disselbak, maar ja het is toch weer de frisse voortent instappen, jas  en laarzen aan doen en in de schemer het pompje overhangen in de andere tank. Als je dan toch buiten bent, kun je net zo goed even de vogelvoederplaatsen voorzien van een nieuwe berg  zaad voor de honger van  morgenochtend en als je dan alle bepakking uitgetrokken hebt en de caravan weer instapt, blijkt het bijna mis te zijn gegaan met het hapje op het fornuis. 

Bijna ........ ik heb er lekker van gegeten.

Zo loopt een leuk geplande dag weer eens heel anders. Erg? Nee, hoor ik lach met suf om mijn hoogblonde acties. Of Henk ook nog lacht hoor ik later wel weer.

maar het wordt lente, zeker weten

terug naar de site