De Magie van de Magische Markt

Gisteren was het eindelijk zover, we mochten ook dit jaar meedoen op de Magische Markt die Chungna jaarlijks organiseert.

In korte kennismakingsgesprekjes meteen de herkenning ervaren die er is tussen hoog bewuste mensen, de worsteling in de jeugd om de wereld en het spel dat de mensen met elkaar spelen te begrijpen en daar aansluiting in zien te vinden. De zoektocht wie en wat jeZelf bent en hoe je de talenten die je hebt meegekregen kunt inzetten voor jezelf, de ander en voor het grote geheel. Dat alles besproken tijdens een korte pauze voor het begin van de markt.

De energie op het terrein zelf is heerlijk en toen we als start van de markt hand in hand in de kring stonden, voelde ik me opgetild worden. Wat een saamhorigheid, wat heerlijk om deel te zijn van zo’n prachtige groep mensen.

Het weer werkte positief mee, lekkere temperatuur met de zon achter wat wolken zodat we de parasol niet nodig hadden. We zaten op een plekje met uitzicht over een deel van de markt en naast de wei waar een echte Magiër de kinderen toverles gaf en ze creatief bezighield. Ik weet niet wie er meer hebben genoten, de kinderen of de stiekem meeluisterende innerlijke kinderen.

Natuurlijk kwam er niemand aan mijn tafeltje voor een Tzolkin levensloop, dat was dit keer niet de bedoeling. Deze keer mocht ik leren ontvangen en daar hebben de ‘collega’s’ zich volop voor ingezet.

Na even zitten en genieten en een kleine, verhelderende kaartlegging voor Henk begon de echte magie voor mij.

Ik schoof aan bij een ‘collega’ die mijn chakrakleuren tekende en daar een reading bij gaf die mij diep raakte, zeker omdat zij als eerste de plek in mijn buik intekende waar het ongewenste flubbertje zich bevindt. Verder wist ze zoveel over mij te vertellen en ik had geen keer de behoefte om mijn Eigen-wijs commentaar te geven.

Na dat gesprek mocht ik naar een goede vriendin van haar voor een kaartlegging. Een vrouw wier naam ik vaker via, via had gehoord, ik heb haar zelfs een keertje een hand gegeven, maar verder kenden we elkaar niet. We raakten meteen in gesprek en van het een kwamen we op het ander en uiteindelijk bleek dat zij complementaire zorg verleent in het ziekenhuis waar ik binnenkort word geopereerd en dat (natuurlijk) op de afdeling waar ik word opgenomen. Kortom ik krijg voordat ik onder narcose ga een voet-/handmassage van haar en ook voordat ik weer naar huis mag zal ze me een behandeling geven. Wat een geweldig fijn vooruitzicht.

Magie genoeg zou je zeggen, maar nee, het ging verder. Ook dit keer was er een plekje voor me in de Ger voor een klankbeleving door Angela. Zij doet echt haar naam eer aan: ze is een engel. Haar muziek komt direct uit het oer van de wereld en als ze haar stem gebruikt stromen de tranen vanzelf en wordt de boodschap voor mij zo duidelijk. Ik weet het al zo lang, ik vertel het zo vaak aan anderen, maar nu zal ik echt vriendjes met mijn hele lijf moeten worden en vanuit mijn innerlijke kracht gaan leven. Die kracht is zo groot dat ik hem niet vaak geheel durf in te zetten en daarmee frustreer ik mezelf te regelmatig met als gevolg de nodige fysieke protesten. Mooie inzichten dankzij de klanken en dat was nog niet alles, het tasje met de oliën die we bij haar besteld hadden, bevatte nog een aantal lieve cadeautjes weer een moment om ten diepste te voelen wat ontvangen met mij doet.

Als afsluiting van de markt kwam er nog een mevrouw aan mijn tafel en terwijl ik haar Tzolkin levenspad kort beschreef, kwamen we op de problemen van haar dochter en met al mijn eigen ervaringen met ME/CVS kon ik haar wat handvatten aanreiken, zowel in voeding als -supplementen. Ik was geschokt dat deze diagnose nog altijd tot zoveel ellende voor de patiënten en in dit geval ook voor de ouder(s) leidt. Ik hoop van harte dat deze jonge patiënte wat energie gaat krijgen om te genieten van haar leven, in plaats van alleen maar te overleven.

Tot mijn grote verbazing begon iedereen in te pakken maar het was echt vijf uur, het scheiden van de markt. Gelukkig nog niet het scheiden van alle deelnemers want eerst schoven we met elkaar aan een lange tafel voor een heerlijke puur-natuur-maaltijd.  

Voor mij een van de hoogtepunten, omdat we nog maar zelden met een grote groep aan tafel zitten.

Het moment van afscheid kwam natuurlijk met veel Big-Hugs en het uitwisselen van gegevens zodat we elkaar via Fb; LinkedIn en overige onlinekanalen kunnen volgen, want we wonen lang niet allemaal om de hoek: Limburg; Achterhoek; Nijmegen, om maar wat te noemen. Henk reed ons via de rustige route naar huis en we hadden geen moment behoefte om te praten, allebei overvol van alle indrukken.