Het is zo makkelijk gezegd .......


Van de week kwam er weer een verhaal langs over ‘je kunt jezelf helen van iedere ziekte’, wetenschappelijk bewezen en met een lijstje van aanbevelingen. Mooi en ja ik herken er veel in, ik heb meermaals en mijn voeding radicaal aangepast om de klachten van ME/FM/CVS de baas te worden en ja dat lukte goed.  Daarnaast heb ik het werk dat ik prachtig vond maar wat mijn rug en nek te zwaar belastte vaarwel gezegd en heb genoegen genomen met veel minder inkomen en mij vanaf die tijd vrijwillig ingezet in diverse jobs om onder de mensen te blijven en ik geniet al bijna 30 jaar op mijn manier en rekening houdend met mijn beperkingen, van mijn grote passie, de moestuin.
Om de rouw om het verlies van meerdere dierbaren te verwerken ben ik me weer creatief gaan uitleven en in vervolg daarop heb de heerlijk uitdagende, 2-jarige opleiding -creatieve handvaardigheid- gevolgd.
In die tijd werd ik mij steeds bewuster van mijn Zijn in het grotere geheel, het hoe, wat en waarom van mijn aardse leven en een tijd lang heb ik binnen een spiritueel centrum vanuit die kennis mensen geholpen om ook een stap verder te komen op hun pad door healing, reading, boodschappen via automatisch schrift en creatieve therapie. Allemaal heel mooi om te doen en we hebben dat nog een tijdje voortgezet nadat we weg waren gegaan bij het spiri-centrum.
Er kwam een mogelijkheid om een caravan aan te schaffen en na een seizoen experimenteren op een natuurcamping van SBB wisten we zeker dat we een jaarplaats wilden en gelukkig vonden we die vlak in de buurt op een natuur(isten) terrein. Puur genieten van het natuurlijke terrein, geen tuintje maar gewoon de vegetatie die in de polder thuishoort, met fruitbomen langs de paden en met vogels, konijnen en vossen in de houtwal achter ons plekje.

         
Nu terug naar het betreffende artikel en de reden waarom het mij steekt.
       Ten eerste zullen we allemaal op een gegeven moment doodgaan, dat hoort nou eenmaal bij het leven, hoe positief en gezond je ook leeft.
       Ten tweede is het heel fijn voor alle mensen die een ernstige ziekte te boven zijn gekomen om die ‘overwinning’ aan zichzelf te danken, maar wat nu voor al die mensen die net zo positief hun leven en voedingspatroon drastisch omgooien en desondanks niet genezen. Moeten we hen dan opzadelen met het al oude ‘eigen schuld dikke bult’ gevoel? 
Het kindje van 10 jaar waar ik naast zat terwijl zij haar vader troostte omdat ze doodging aan de taaislijmziekte, eigen schuld? 
De jongen van 15 die na een armamputatie zichzelf had leren tennissen op een goed niveau maar die na twee jaar toch weer terugkwam met uitzaaiingen en stierf, niet hard genoeg zijn best gedaan?
Die leerling-verpleegkundige die alle boeken van Kubler-Ross las en zich helemaal richtte op stervensbegeleiding, maar aldoor zo’n hoofdpijn had en steeds meer zichzelf kwijtraakte bij wie uiteindelijk een zeer zeldzame aandoen die langzaam de hersenen uitschakelt werd gediagnosticeerd. Wat had zij moeten doen om dit te voorkomen of tijdens haar ziekbed om het tij te keren? Na een jaar bij ons op de afdeling ging ze naar een verpleeghuis om daar een langzame aftakelende dood te sterven.
Mijn eigen broer, een sportsman, 15 jaar gelukkig met zijn lief en met een baan waar hij van genoot, bij wie kanker werd geconstateerd en die na een zware operatie meteen te horen kreeg dat niet alle kanker was weggesneden uit angst voor ernstige uitval. Hij ging nog een paar keer skiën omdat dat zijn lust en zijn leven was en begon weer rustig aan zijn werk als leraar op te pakken toen de kanker weer ongenadig hard toesloeg. Eigen schuld, niet goed genoeg zijn best gedaan?
Zo kan ik nog uren doorschrijven want de theorie klopt niet.
Iedereen kan door een positieve instelling, gezonde voeding en bevredigende levensinvulling zo optimaal mogelijk leven en ziekten te boven komen maar ooit komt er een moment dat de koek op is en dan sterven we, acuut of na een vervelend ziekbed. De uitdaging is ook dan om iedere dag te koesteren en te genieten van kleine mooie momenten en te vertrouwen dat we, als het (pijn)lijden over is, we doorglijden naar die andere, geestelijke, vorm van leven.

Ik heb op dit moment te maken met een wake-up-call van mijn lijf. Ik geniet iedere dag intens en hoop de schoonheid van onze directe omgeving aan anderen te laten zien met mijn foto’s. Ik eet net als alle voorgaande jaren mijn lekker gezonde voeding en neem wat extra supplementen. Ik schrijf mijn verhaaltjes en neem regelmatig rust(meditatie)momenten, voel me gedragen door de steun van mijn vrienden en ga zonder angst de operatie tegemoet in de overtuiging dat ik daarna even tijd nodig zal hebben om op te knappen om vervolgens weer volop te gaan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. 

Reacties

  1. Ik sluit me helemaal bij jou aan, Carla.
    Met alle respect voor de andersdenkenden.
    Uit eigen ervaring weet ik dat je alles aangrijpt, om te genezen als je de diagnose van een vreselijke ziekte krijgt.
    Ook ik begon op mijn voeding te letten en ik gebruikte cbd- en thc-olie.
    Ik ben een van de gelukkige mensen, die schoon werd verklaard.
    Maar of ik dit nu aan de andere voeding, of het wietoliegebruik te danken heb.....?
    Ik betwijfel het ten zeerste.
    Een vriendin van mij, die tot 3 x toe kanker kreeg en die ook van voeding veranderde en wietolie gebruikte, heeft toch, nu bijna een jaar geleden, afscheid van haar gezin en het leven moeten nemen.
    Haar zus die dezelfde ziekte heeft en ook op haar voeding let, heeft enkele dagen geleden te kennen gegeven, dat zij niet meer lang onder ons zal zijn.
    Ondanks haar positiviteit, gezondere voeding en overlevingsdrang, moet ook zij afscheid van het leven nemen.
    En zo ken ik meerdere mensen....hun heil zoekend in andere voeding of supplementen, in de hoop dat ze zich hier zelf mee genezen.
    Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
    En dat is het uiteindelijk ook.
    Werkelijk genezen van een ongeneeslijke ziekte, is weggelegd voor een handjevol mensen.
    Maar het grootste gedeelte ongeneeslijk zieke mensen, verliest het gevecht met hun ziekte....hoe positief ze ook waren en hoe zeer ze ook op hun voeding hebben gelet.
    Dit is gewoon de harde realiteit en heet "het leven".
    We willen allemaal graag overleven en iedereen zal hiervoor zijn beste beentje voor zetten.
    Ik zie het als een soort loterij.....je hebt winnaars en verliezers.
    Ondanks je inzet, hoop en vertrouwen, hoef je nog niet het winnende lot in handen te hebben....

    Anita Zoethout

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Anita, dank voor jouw mooie reactie die ik pas vandaag tegenkwam. Net als jij geloof ik in die loterij die bepaald of je nog aken af te ronden hebt op aarde, of dat je vanuit de esoterische wereld verder mag. Natuurlijk is het prachtig als je op aarde verder mag 'schoon van kanker' en natuurlijk ondersteunt alles waarmee je positief in je leven staat, maar ik weet dat wat er na dit aardse bestaan komt ook heel mooi en in verbinding met alles en iedereen zal zijn.
      Liefs, Carla

      Verwijderen

Een reactie posten

Fijn als jullie een reactie achterlaten.

Populaire posts