Het is zo makkelijk gezegd .......
Van de week kwam er weer een verhaal langs over ‘je kunt jezelf helen van iedere ziekte’, wetenschappelijk bewezen en met een lijstje van
aanbevelingen. Mooi en ja ik herken er veel in, ik heb meermaals en mijn
voeding radicaal aangepast om de klachten van ME/FM/CVS de baas te worden en ja
dat lukte goed. Daarnaast heb ik het
werk dat ik prachtig vond maar wat mijn rug en nek te zwaar belastte vaarwel gezegd
en heb genoegen genomen met veel minder inkomen en mij vanaf die tijd vrijwillig
ingezet in diverse jobs om onder de mensen te blijven en ik geniet al bijna 30
jaar op mijn manier en rekening houdend met mijn beperkingen, van mijn grote passie, de
moestuin.
Om de rouw om het verlies van meerdere dierbaren te verwerken ben ik me weer creatief gaan
uitleven en in vervolg daarop heb de heerlijk uitdagende, 2-jarige opleiding -creatieve
handvaardigheid- gevolgd.
In die tijd werd ik mij steeds bewuster van mijn Zijn in
het grotere geheel, het hoe, wat en waarom van mijn aardse leven en een tijd
lang heb ik binnen een spiritueel centrum vanuit die kennis mensen geholpen om
ook een stap verder te komen op hun pad door healing, reading, boodschappen via
automatisch schrift en creatieve therapie. Allemaal heel mooi om te doen en we
hebben dat nog een tijdje voortgezet nadat we weg waren gegaan bij het
spiri-centrum.
Er kwam een mogelijkheid om een caravan aan te schaffen en
na een seizoen experimenteren op een natuurcamping van SBB wisten we zeker dat
we een jaarplaats wilden en gelukkig vonden we die vlak in de buurt op een
natuur(isten) terrein. Puur genieten van het natuurlijke terrein,
geen tuintje maar gewoon de vegetatie die in de polder thuishoort, met fruitbomen
langs de paden en met vogels, konijnen en vossen in de houtwal achter ons plekje.
Nu terug naar het betreffende artikel en de reden waarom
het mij steekt.
Ten eerste zullen we allemaal op een gegeven moment doodgaan,
dat hoort nou eenmaal bij het leven, hoe positief en gezond je ook leeft.
Ten tweede is het heel fijn voor alle mensen die een
ernstige ziekte te boven zijn gekomen om die ‘overwinning’ aan zichzelf te
danken, maar wat nu voor al die mensen die net zo positief hun
leven en voedingspatroon drastisch omgooien en desondanks niet genezen. Moeten we
hen dan opzadelen met het al oude ‘eigen schuld dikke bult’ gevoel?
Het kindje
van 10 jaar waar ik naast zat terwijl zij haar vader troostte omdat ze doodging
aan de taaislijmziekte, eigen schuld?
De jongen van 15 die na een armamputatie zichzelf
had leren tennissen op een goed niveau maar die na twee jaar toch weer
terugkwam met uitzaaiingen en stierf, niet hard genoeg zijn best gedaan?
Die leerling-verpleegkundige die alle boeken van Kubler-Ross
las en zich helemaal richtte op stervensbegeleiding, maar aldoor zo’n hoofdpijn
had en steeds meer zichzelf kwijtraakte bij wie uiteindelijk een zeer zeldzame
aandoen die langzaam de hersenen uitschakelt werd gediagnosticeerd. Wat had zij
moeten doen om dit te voorkomen of tijdens haar ziekbed om het tij te keren? Na
een jaar bij ons op de afdeling ging ze naar een verpleeghuis om daar een
langzame aftakelende dood te sterven.
Mijn eigen broer, een sportsman, 15 jaar gelukkig met
zijn lief en met een baan waar hij van genoot, bij wie kanker werd
geconstateerd en die na een zware operatie meteen te horen kreeg dat niet alle
kanker was weggesneden uit angst voor ernstige uitval. Hij ging nog een paar
keer skiën omdat dat zijn lust en zijn leven was en begon weer rustig aan zijn
werk als leraar op te pakken toen de kanker weer ongenadig hard toesloeg. Eigen
schuld, niet goed genoeg zijn best gedaan?
Zo kan ik nog uren doorschrijven want de theorie klopt niet.
Iedereen kan door een positieve instelling, gezonde
voeding en bevredigende levensinvulling zo optimaal mogelijk leven en ziekten te boven
komen maar ooit komt er een moment dat de koek op is en dan sterven we, acuut
of na een vervelend ziekbed. De uitdaging is ook dan om iedere dag te koesteren
en te genieten van kleine mooie momenten en te vertrouwen dat we, als het (pijn)lijden
over is, we doorglijden naar die andere, geestelijke, vorm van leven.
Ik heb op dit moment te maken met een wake-up-call van mijn lijf. Ik geniet iedere dag intens en hoop de schoonheid van onze directe omgeving aan anderen te
laten zien met mijn foto’s. Ik eet net als alle voorgaande jaren mijn lekker
gezonde voeding en neem wat extra supplementen. Ik schrijf mijn verhaaltjes en neem regelmatig
rust(meditatie)momenten, voel me gedragen door de steun van mijn vrienden en ga
zonder angst de operatie tegemoet in de overtuiging dat ik daarna even tijd
nodig zal hebben om op te knappen om vervolgens weer volop te gaan genieten van
alles wat het leven te bieden heeft.
Ik sluit me helemaal bij jou aan, Carla.
BeantwoordenVerwijderenMet alle respect voor de andersdenkenden.
Uit eigen ervaring weet ik dat je alles aangrijpt, om te genezen als je de diagnose van een vreselijke ziekte krijgt.
Ook ik begon op mijn voeding te letten en ik gebruikte cbd- en thc-olie.
Ik ben een van de gelukkige mensen, die schoon werd verklaard.
Maar of ik dit nu aan de andere voeding, of het wietoliegebruik te danken heb.....?
Ik betwijfel het ten zeerste.
Een vriendin van mij, die tot 3 x toe kanker kreeg en die ook van voeding veranderde en wietolie gebruikte, heeft toch, nu bijna een jaar geleden, afscheid van haar gezin en het leven moeten nemen.
Haar zus die dezelfde ziekte heeft en ook op haar voeding let, heeft enkele dagen geleden te kennen gegeven, dat zij niet meer lang onder ons zal zijn.
Ondanks haar positiviteit, gezondere voeding en overlevingsdrang, moet ook zij afscheid van het leven nemen.
En zo ken ik meerdere mensen....hun heil zoekend in andere voeding of supplementen, in de hoop dat ze zich hier zelf mee genezen.
Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
En dat is het uiteindelijk ook.
Werkelijk genezen van een ongeneeslijke ziekte, is weggelegd voor een handjevol mensen.
Maar het grootste gedeelte ongeneeslijk zieke mensen, verliest het gevecht met hun ziekte....hoe positief ze ook waren en hoe zeer ze ook op hun voeding hebben gelet.
Dit is gewoon de harde realiteit en heet "het leven".
We willen allemaal graag overleven en iedereen zal hiervoor zijn beste beentje voor zetten.
Ik zie het als een soort loterij.....je hebt winnaars en verliezers.
Ondanks je inzet, hoop en vertrouwen, hoef je nog niet het winnende lot in handen te hebben....
Anita Zoethout
Lieve Anita, dank voor jouw mooie reactie die ik pas vandaag tegenkwam. Net als jij geloof ik in die loterij die bepaald of je nog aken af te ronden hebt op aarde, of dat je vanuit de esoterische wereld verder mag. Natuurlijk is het prachtig als je op aarde verder mag 'schoon van kanker' en natuurlijk ondersteunt alles waarmee je positief in je leven staat, maar ik weet dat wat er na dit aardse bestaan komt ook heel mooi en in verbinding met alles en iedereen zal zijn.
VerwijderenLiefs, Carla