Boeken

Zo ver ik mij kan herinneren ben ik geboren en getogen tussen de boeken. Bij mijn ouders was een boekenkastje met de Callenbach reeks van mijn moeder en een grote kast met alle verzamelde werken van mijn vader. Ze hadden een magische aantrekkingskracht op me.

Eindelijk had ik leren lezen en na wat kinderboeken mocht ik beginnen met het echte werk zoals Bartje, Sil de strandjutter, maar ook veel over de Russische heropvoedingskampen zoals de Goelag Archipel en alle verhalen over de tweede wereldoorlog, de wereld van mijn vader en meer van die opwekkende lectuur. Ik verslond alles ’s winters lekker bij de kachel, ’s zomers onder de esdoorn in ons tuintje.

Mijn fascinatie ging verder dan lezen, ik wilde boeken maken. Met een aantal lege A4 vellen ging ik aan het vouwen en met naald en draad bond ik dat dan in, meerdere zo verkregen stapeltjes bond ik dan met de draden weer aan elkaar en dan kwam het leuke werk: het creëren van de kaft. De mooiste plakwerkjes ontwierp ik op gekleurd karton, dat zette ik dan weer met lijm om de papierbundeltjes et voilà, mijn eigen boekje. Ze hebben de tand der tijd niet doorstaan, maar het plezier dat ik had tijdens het maken kan ik me nog zo voor de geest halen.

In mijn puberteit kreeg ik mooie notitieboekjes, heerlijk allemaal maagdelijk witte velletjes papier die ik mocht vullen. Al gauw had ik mijn eerst gedichtenbundeltje vol gepend met heerlijk puberdrama. Ik heb het nog liggen in mijn nachtkastje en sommige schrijfseltje ontroeren me nog steeds.

Tijdens mijn werk in de verpleging bestond het schrijven vooral uit rapportages over patiënten en natuurlijk verslagen over de toestanden op de afdelingen waar ik werkte, gelukkig hebben die dossiers de vele verhuizingen van kamertje naar kamertje en van Zwitserland naar Zweden niet overleefd.

Nu is al jaren de PC mijn trouwe luisterende oor voor alle woorden die ik kwijt moet, eerst schreef ik nog met pen en inkt omdat dat beter vloeide en dan tikte ik het de PC in, later stroomde de woorden direct via het toetsenbord het scherm op. Mappenvol schrijfsels staan her en der opgeslagen.

Om boekjes te maken is de PC natuurlijk ideaal en jarenlang schreef ik het clubblad van de tuinvereniging vol en ik ben altijd verbaasd geweest hoe ik zonder moeite de stukjes aan elkaar reeg.

Later maakte ik weer boekjes voor mezelf, ik schreef het boek

-Boerin op Tweehoog-, waar ik nooit iets mee heb gedaan en

–gedachten-Gedicht- wat ik in kleine oplage heb laten drukken en verkocht tijdens kunstmarkten, waar ik mijn schilderijen aan de man trachtte te brengen.

De afgelopen jaren zijn daar nog een -Nieuwe tijd eten- en -Hathor verhalen- bijgekomen.

Sinds een paar jaar heb ik het fenomeen Blog ontdekt en ja ook via die weg slinger ik mijn woorden nu regelmatig de wijde wereld in de hoop dat er af en toe iemand plezier aan beleefd. Woorden hebben vaak mijn overleving in moeilijke tijden betekend en ik hoop ze nog lang te kunnen delen.

Carla