Stikkend benauwd

De afgelopen week had ik het benauwd door de ontsteking aan mijn longen en benauwd is lastig, want je kunt het niet wegdenken. Het pruttelde dag en nacht in mijn long en hoesten loste dat niet op, gaf alleen meer pijn. Eerst ben ik bezig geweest om letterlijk weer op adem te komen, maar vervolgens moet je dan toch uitzoeken wat de diepere oorzaak van die benauwdheid is geweest. Natuurlijk heeft het alles te maken met de ruimte voor mijzelf durven innemen en dat lukte de laatste tijd weer helemaal niet.

Aan alle kanten werd op rode knoppen van: ‘hoort niet’, ‘loyaliteit’, ‘buitengesloten’ en de ergste ‘niet gezien’ gedrukt.

Als eerste volgde er vorige week een confrontatie met degene die mij het meest dierbaar is en  die bovendien ook nog het meest aanwezig is in mijn leven. Het was heftig, maar heeft wel weer veel verheldering en ruimte voor ons allebei gebracht. Het stukje ‘niet gezien’ was behandeld, maar mijn lucht was nog niet genoeg geklaard, er drukte nog meer. Het duurde een tijd om aan mezelf toe te geven dat het echte probleem schuilt in het feit dat ik zie hoe, zichzelf spiritueel noemende mensen, elkaar het licht in de ogen (lucht in de longen) niet gunnen. Hoe er machtsspelletjes worden uitgeknokt waar ik part nog deel aan heb, maar waar ik wel zijdelings, in de vorm van roddels, bij betrokken word. Er wordt gemanipuleerd en tegen elkaar uitgespeeld en dat raakt mij in mijn gevoel van loyaliteit en integriteit.

Het is zo jammer dat er nog een grote groep mensen is die niet naar hun eigen rol willen kijken maar nog altijd de wijsvinger op de anderen gericht hebben.

Ik heb geprobeerd een andere invalshoek te tonen, maar het enige spel wat de persoon in kwestie speelt is woordkaatsen zonder te lezen wat echt geschreven wordt. Ik hoef mijn gelijk niet meer te halen, die tijd ligt gelukkig ver achter mij, maar het blijft moeilijk om je niet te verdedigen tegen valsheid en onrecht.

Het rechtvaardigingsspook in mij heeft zich teruggetrokken en stukje bij beetje komt er meer lucht, meer ruimte, om mij bezig te houden met de zaken die zich wel laten veranderen, of te wel mijn eigen kijk op situaties bijstellen.

Carla