-In Lak'ech Ala K'in-
Het wonder van een ontmoeting, die een transformatie werd
Ik begrijp er iets meer van.
Maandag heb ik een heerlijke dag gehad met een
fb-vriendin, die ik alleen een paar keer in groepsverband had ontmoet. Het werd een dag van pure herkenning, thuiskomen en
genieten met een gelijke.
Tijdens de rit terug naar huis voelde ik mijn kruinchakra
zo wijd open staan als ik zelden heb meegemaakt en de verbinding met boven was
zo intens, dat ik blij was dat ik niet werd gestoord doordat de autoradio het
niet deed en ik de tomtom kon afzetten omdat de auto zelf wel weet hoe die
thuis moet komen.
Ik herinner me een prachtig, bijna sprookjesachtig, beeld vanaf een hoge overgang op het Prins Clausplein: al die lichten, rood en wit, die langzaam onderlangs kwamen rijden.
Ik herinner me een prachtig, bijna sprookjesachtig, beeld vanaf een hoge overgang op het Prins Clausplein: al die lichten, rood en wit, die langzaam onderlangs kwamen rijden.
Eenmaal thuis zat ik met een onnozele grijns op mijn
gezicht na te genieten, na te dromen bijna, van wat er allemaal was gebeurd
tijdens ons samenzijn.
Dat is iets wat ik wel ken, dat heb ik wel vaker na een
fijne ontmoeting, maar dit houdt niet op.
Gisteren ben ik verdwaasd en wel teruggegaan naar de
camping naar Henk en Donja, heerlijk om weer samen te zijn. Tijdens het
wandelingetje naar de caravan toe werd ik alom begroet door de koolmezen. Zij hadden
me gemist, want de voederplaatsen waren niet gevuld.
Donja liet mij toe in een behandeling nadat ik een
ontstoken klier in haar hals had ontdekt. Dat is grote uitzondering, want
normaal helpt ze zich liever zelf.
We hebben samen naar de 10 km heren gekeken, nou ja ik
heb begrepen dat de tv aanstond en dat het leuk was voor de liefhebbers.
Ook hier
houdt het niet op, ik hoor dat er gesproken wordt, maar het komt niet binnen. Ik
wil wat vertellen maar kan de woorden niet vinden, echt geen enkel woord.
Ik heb vannacht heerlijk geslapen in de stilte van de
camping, maar mijn hoofd blijft verstopt in een dikke wolk van rust. Ik zit in
een verstilling, kijk af en toe op fb en heb geen idee wat ik aan zinnige
woorden heb toe te voegen en waar ik dat wel probeer komt er totale kul uit
mijn toetsenbord.
Ik ben voor het eerst in mijn leven echt zonder
gedachten, zonder fijn of niet fijn, zonder enig oordeel, alleen maar
verbazing: waar ben ik gebleven.
De ik, die ik ken en waar ik het zo moeilijk
mee kan hebben?
Terwijl ik dit schrijf, kom ik er niet eens aan te pas, alles
gebeurt buiten mijn ik om.
De hele maandag, maar zeker de intense omhelzing bij het
vertrek, heeft als healing gewerkt.
Alles in mij is in een nieuwe balans terecht gekomen, een
nieuwe balans met de Bron, waartegen ik me zolang heb verzet. Ik gun mij de tijd om dit te laten indalen in mijn aardse
zijn en hoop mij binnenkort weer te kennen.
'Ik ben jij en jij bent mij'
In Lak'ech Ala K'in voor de Maya
Namaste uit Oost- India
Wiracocha voor de Inca’s
Mitakuye Oyasin voor de Lakota.
Mooi Carla
BeantwoordenVerwijderenAls de Bron voelbaar is door onze omhelzing dan is alles in gang gezet. Niemand hoeft wat te doen geen ego stukje wat belangrijk is . Laat het er ZIJN en JIJ en IK in de omhelzing die we als LIEFDE mochten aanvaarden. Wat een prachtige dag was het. Dank je lieve soulsister <3
BeantwoordenVerwijderenPrachtig om te lezen hoe jij je ontmoeting met Toos ervaren hebt!
BeantwoordenVerwijderenKan niet anders dan dat het een fijne ontmoeting was, waarvan het energieveld nog lang bleef hangen....met 2 van zo'n mooie mensen.